مقایسه استرس شغلی، رویدادهای استرس زای زندگی و سبک های مقابله در کارکنان نوبت کار و غیر نوبت کار

هدف این پژوهش، مقایسه استرس شغلی، رویدادهای استرس زای زندگی و سبک های مقابله در کارکنان نوبت کار و غیر نوبت کار بود. این پژوهش از نوع مقایسه ای می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان یکی از کارخانه های صنعتی در شهر اصفهان بود. از این جامعه، تعداد 90 نفر (45 نفر نوبت کار و 45 نفر غیرنوبت کار) با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. سپس مقیاس استرس شغلی با ابعاد محیط فیزیکی، تعارض نقش و ابهام نقش (هلریگل و سولکام، 1996)، مقیاس درجه بندی سازگاری مجدد اجتماعی (هلمز و راهه، 1967) و مقیاس سبک مقابله ای با ابعاد سبک مقابله ای کارآمد و ناکارآمد (کارور شیر و وینتراب، 1989) توسط کارکنان تکمیل گردید. یافته ها با استفاده از آزمون مانوا تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین کارکنان نوبت کار و غیرنوبت کار از نظر استرس شغلی، ابعاد آن، رویدادهای استرس زای زندگی، سبک های مقابله ای کارآمد و ناکارآمد تفاوت معنی داری وجود دارد. بدین ترتیب که کارکنان نوبت کار، از نظر استرس شغلی، ابعاد آن، رویدادهای استرس زای زندگی و سبک های مقابله ای نمره هایی بیشتر از غیرنوبت کارها کسب کرده و این نشانگر اهمیت رابطه نوبت کاری با استرس است.